نحوه ی ارزش گذاری ما بر اطلاعات، می تواند باعث اعتیاد آور شدن آنها شود. درست شبیه [اعتیاد] به غذا و داروها [ی مخدر]. ممکن است شما با تجربه ی اعتیاد به مشروبات الکلی، شکلات و کافیین آشنا باشید، اما در مورد هیجان شیرینِ اضافه بارِ اخبار و اطلاعات چطور؟ تحقیقات جدید می گویند اخبار و اطلاعات در مغزما می توانند شبیه غذاهای میان وعده ی مختصر و سرپایی، پول و داروهای مخدر عمل کنند.
به این معنی که، ما در پیِ مواجهه ی کوتاه مدت با اخبار و اطلاعات هستیم، چه برایمان سودمند باشند چه نباشند. شبیه به زمانهایی که احساس گرسنگی نمی کنیم اما میل به خوردن یک میان وعده ی مختصر داریم. شما از تجربه ی چک کردن تلفن همراه آن هم زمانی که انتظار پیام بخصوصی را ندارید مطلع هستید [اتفاقی که در این زمینه می افتد شبیه به خوردن میان وعده در زمان سیری است].
محققان دخیل در تحقیق می گویند:این [یافته] می تواند در مورد نحوه ی عملِ اعتیاد دیجیتال بر روی مغز، بینش مهمی فراهم کند. خواه این اعتیاد شامل کلیک بر روی تیتر های سوال برانگیز باشد خواه شامل پیدا کردن خودتان باشد در حالی که در فضای مجازی بر روی عکس شخص دیگری تَگ شده اید.
مینگ هسو، اقتصاد- عصب شناس از مدرسه ی کسب وکار دانشگاه کالیفرنیا برکلی، می گوید: برای مغز اخبار و اطلاعات فراتر از این که مفید است یا خیر، در نوع خودش پاداش بخش است.»
و همانطور که مغز های ما کالری های پوچِ غذاهای میان وعده را دوست دارند، می توانند برای اطلاعات و اخباری که احساس خوبی در ما ایجاد می کنند بیش از حد ارزش قایل شوند، حتی اگر این اطلاعات سودمند نباشند. پدیده ای که بعضی ها آن را کنجکاوی بی هدف و بیهوده می نامند.»
هسو و همکارش کِنجی کُبایاشی- دانشمند علوم اعصاب دانشگاه کالیفرنیا، برکلی- تصاویر مغزی FMRI از سی و هفت داوطلبی را که درگیرِ بازی قمار بودند، تحلیل کردند. بازیکنان قبل از تصمیم گیری در مورد این که در زنجیره ای از بخت آزمایی ها شرکت خواهند کرد یا خیر، باید در مورد مطلب دیگری تصمیم می گرفتند؛ این که چقدر حاضرند هزینه کنند تا به احتمال [شکست و پیروزی] در بخت آزمایی پی ببرند.
به بیانی دیگر از آن ها خواسته می شد اطلاعات را ارزش گذاری کنند. در تعدادی از موارد، اگر معلوم می شد اطلاعات اندک اند [برای آزمودنی ها] این اطلاعات مفید بودند. اما در حالت کلی داوطلبان جزییات اضافی را که می توانستند با هزینه کردن به دست آورند، بیش از حد ارزش گذاری می کردند.
بخت آزمایی ها با ریسک بالاتر افراد را در خصوص این که چه چیزهایی می توانند بفهمند کنجکاوتر و برای پرداخت هزینه در قبال آگاهی از احتمالات، راغب تر کردند. حتی اگر معلوم می شد این اطلاعات اضافی بر روی تصمیم افراد، مبنی بر شرکت یا عدم شرکت در بخت آزمایی بخصوصی، تاثیری نخواهد داشت.
هسو می گوید: مطالعه ی ما در پیِ پاسخگویی به دو سوال بود؛ اول این که آیا می توانیم تعاریف اقتصادی و روانشناختی از کنجکاوی را بر هم منطبق کنیم؟ [یا این که آیا می توانیم علت جست و جوی اطلاعات توسط افراد از چشم انداز های اقتصادی و روانشناختی را به یک نقطه ی مشترک برسانیم؟]. دوم این که کنجکاوی در درون مغز چه شکلی است؟»
ازمنظر اقتصاد، کنجکاوی به عنوان ابزاری در نظر گرفته می شود که ما برای به دست آوردن اطلاعات سودمند از آن استفاده می کنیم. از نظرگاه روانشناسی، کنجکاوی در نوع خودش انگیزه ای است درونزاد، قطع نظر از این که آنچه کنجکاوی برای ما به ارمغان می آورد تحت عنوان سودمندی قرار می گیرد یا خیر. به نظر می رسد هردوی این تعاریف در بازی مورد آزمایش محققان بودند.
برای مثال، نحوه ای که ممکن است ما شانس یک مسابقه ی ورزشی را بررسی کنیم، حتی اگر تمایلی برای شرط بندی روی آن نداشته باشیم. یا نحوه ای که ما می خواهیم در مورد احتمال دریافت یک پیشنهاد کاری بدانیم، حتی اگر قصد پذیرفتن آن را نداشته باشیم درست شبیه نحوه ای است که افراد شرکت کننده در آزمایش اطلاعات را ارزش گذاری کردند.
با این که نمونه ی مورد مطالعه در این تحقیق اندازه ی کوچکی داشت اما تصاویر مغزی اطلاعات نادری را به نمایش گذاشتند. داده های FMRI نشان دادند، استریاتوم( اجسام مخطط) و قشر پیش پیشانی بطنی میانی(VM-PFC) – مناطقی از مغز که در ارزش گذاری دخیل دانسته شده اند- هنگام دریافتِ اطلاعات در مورد شانس بخت آزمایی، فعالیت بیشتری نشان می دهند.
همچنین محققان، به وسیله ی تحلیل یادگیری ماشین نشان دادند رمز عصبی» مخصوصی که ما پاداش های نقدی را با آن ارزیابی می کنیم در زمان ارزیابی شانس بخت آزمایی هم مورد استفاده قرار گرفته است. به عبارت دیگر ما می توانیم اطلاعات و اخبار را به ارزش محسوس تبدیل کنیم. در قدم بعدی این تحقیق با مطالعات قبلی که بر روی حیوانات صورت گرفته ارتباط برقرار می کند. مطالعاتی که نشان دادند صرفا خودِ اطلاعات اند که پاداش بخش اند حتی اگر قرار نباشد هیچ منفعت ملموس دیگری از آن عایدمان شود.
با وجود سیلی از اطلاعات که همه روزه با[ تماس] سرانگشتانمان [ با موس یا صفحه ی گوشی به ذهنمان] جاری می شود؛ فهمیدن طریقه ی واکنش ما به این منابع می تواند به ما کمک کند تا بفهمیم چطور واکنش» ما به طور کلی بر رابطه ی ما با تکنولوژی اطلاعات اثر می گذارد. [واکنش هایی] از این قبیل: چرا ما صدای اعلانات گوشی و هشدار ایمیل را شدیدا غیر قابل مقاومت می پنداریم؟
هسو می گوید: ما برای اولین بار توانستیم وجود یک رمز عصبی مشترک را برای اطلاعات و پول اثبات کنیم، که در را بر روی تعدادی سوال مهیج در مورد مصرف یا گاهی سوء مصرف اطلاعات توسط افراد می گشاید.»
مترجم فاطمه جواهری
نشر اولیه در وب سایت نوروسافاری
تلاقی اگزیستانسیالیسم و نوروساینس: انکار مرگ توسط مغز
اطلاعات ,ی ,مورد ,ارزش ,روی ,کنجکاوی ,این که ,در مورد ,بر روی ,حتی اگر ,بخت آزمایی
درباره این سایت